Σελίδες

1 Νοεμβρίου 2012

Αντιμετωπίζοντας τη δυσλεξία

Συχνά παίρνω e-mail από γονείς ή από άτομα που θέλουν να ασχοληθούν με την ειδική αγωγή, που με ρωτούν πώς αντιμετωπίζεται η δυσλεξία, ποιός είναι ο κατάλληλος άνθρωπος αλλά και ο τρόπος. Εν συντομία θα προσπαθήσω να απαντήσω σε αυτές τις ερωτήσεις.
  • Η αντιμετώπιση της δυσλεξίας πρέπει να γίνεται από ειδικευμένα άτομα.
  • Η παρέμβαση ειδικής αγωγής πρέπει πάντα να γίνεται με βάση τις ατομικές ανάγκες του παιδιού.
  • Η παρέμβαση πρέπει να έχει έστω και μια μικρή συνάρτηση με τη σχολική ύλη. Για παράδειγμα όταν ένα παιδί στο σχολείο διδάσκεται την ορθογραφία των ρημάτων με κατάληξη -ιζω, τότε και ο ειδικός θεραπευτής καλό είναι να ασχοληθεί με αυτό και όχι με κάτι άλλο για να μην μπερδευτεί και το παιδί. Δεν εννοώ να ακολουθείτε πάντα το πρόγραμμα του σχολείου, αλλά μόνο όποτε χρειάζεται
  • Οι ασκήσεις πρέπει να γίνονται με χιούμορ, ευχάριστα και με εναλλαγές με εκπαιδευτικά παιχνίδια. Δεν έχει νόημα η παρέμβαση ειδικής αγωγής να είναι ακριβώς όπως στο σχολείο!
  • Οι ασκήσεις πρέπει να συνδυάζονται με οπτικά, ακουστικά και κινητικά ερεθίσματα, όπως χρώματα, ρυθμό, χειροτεχνίες. 
  • Πρέπει να αφήνουμε το παιδί να εργάζεται στο ρυθμό που μπορεί, παροτρύνοντας το διακριτικά να αυξήσει τους ρυθμούς, χωρίς όμως να το πιέζουμε.
  • Πάντα πρέπει να επιβραβεύουμε την προσπάθεια ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα! Αυτό είναι πολύ σημαντικό να κάνουν οι εκπαιδευτικοί στο σχολείο. 
  • Πρέπει ο ειδικός παιδαγωγός αναλαμβάνοντας την αντιμετώπιση της δυσλεξίας, να δει τις αδυναμίες του παιδιού ώστε να φτιάξει ένα πρόγραμμα παρέμβασης. Παράλληλα πρέπει να μάθει τα ενδιαφέροντα του παιδιού, να φτιάξει μια καλή σχέση μαζί του και να βρει τα κατάλληλα κίνητρα αλλά και τις ανταμοιβές για την επιβράβευση. 
  • Το περιβάλλον του παιδιού, δηλαδή οικογένεια, ειδικός δάσκαλος και εκπαιδευτικός να συνεργάζονται αρμονικά με μοναδικό ενδιαφέρον να τονώσουν ηθικά το παιδί και να το βοηθήσουν με τις δυσκολίες του.
  • Ο δάσκαλος του σχολείου είναι εντελώς ακατάλληλο άτομο για να βοηθά το παιδί στα μαθήματα του το απόγευμα (το έχω δει και αυτό!)
  • Ακατάλληλος επίσης είναι και ο ο γονιός που δεν έχει υπομονή! Το παιδί πρέπει να νοιώθει αποδεκτό από το οικογενειακό του περιβάλλον, εξάλλου δεν ευθύνεται αυτό για τις μαθησιακές του δυσκολίες. Οπλιστείτε με υπομονή, προσφέρετε ήρεμο και ξεκούραστο περιβάλλον μελέτης του παιδιού και βασικά μην ξεχνάτε ότι δεν είστε εσείς μαθητές αλλά τα παιδιά. Αυτό σημαίνει ότι είμαι εκεί αν το παιδί θέλει βοήθεια, αλλά δεν κάθομαι από πάνω του να του λέω τις απαντήσεις.
  • Πρέπει να αφήνουμε περιθώριο στο παιδί να απαντήσει σε μια ερώτηση. Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τους ίδιους ρυθμούς.
  • Πιο σημαντικό είναι να μιλάμε όμορφα στο παιδί, δίνοντας έμφαση στα προτερήματα του, βρίσκοντας ασχολίες στις οποίες είναι ικανό, έτσι ώστε να δυναμώσει η αυτοεκτίμησή του.
  • Γονείς, εκπαιδευτικοί και ειδικοί θεραπευτές βρισκόμαστε δίπλα στο παιδί  με αγάπη, κατανόηση παρέχοντας την απαραίτητη υποστήριξη για να μπορεί να αντιμετωπίσει τις μαθησιακές δυσκολίες αλλά και για να έχει σωστή συναισθηματική ανάπτυξη. 
Σοφία Τσιντσικλόγλου
Ειδική Παιδαγωγός
sofiatsin@gmail.com
paidagwgos.blogspot.gr


2 σχόλια: